Spotkania z wielbłądką

Oto wielbłądka - owadzi świadek epoki dinozaurów. Mieszka w domkach murarek, więc trochę o niej opowiem.
Polska nazwa rzędu - wielbłądki (łac. Raphidioptera) sugeruje, iż widzimy w tym owadzie podobieństwo do wielbłąda, jednak inni widzą w nim wężową muchę - snakefly.  Za oba skojarzenia odpowiada przedplecze, które odbieramy jako długą szyję. Połączenie przedplecza z głową jest bardzo elastyczne i umożliwia szeroki zakres ruchów. Ciekawa jest też nazwa ukraińska - wiosłoskrzydłe, też romantyczne. W potocznym nazewnictwie dominuje jednak wielbłąd.

Wielbłądka w charakterystycznej pozie - z uniesioną głową. Pewnie wypatruje zdobyczy.

Pierwsze spotkanie z wielbłądką datuję na 15 stycznia 2019 roku. Tyle że wtedy wielbłądka wyglądała zupełnie inaczej i nie miałam bladego pojęcia, kto zacz.
A wyglądała tak:

Jedna z larw ukrytych w papierze falistym w murarkowych rurkach.

Takie bardzo ruchliwe sześcionogie larwy znalazłam w murarkowych rurkach, a dokładniej - w bardzo grubych trzcinowych rurkach wyłożonych papierem falistym. 
Większość larw zaraz po wyjęciu papieru z rurki dała po prostu nogę, ale dwie włożyłam do lodówki i rozpoczęłam internetowe poszukiwania. W końcu coś zaskoczyło, trafiłam na trop - wielbłądki, to może być to! Wyjęłam larwy z lodówki i  próbowałam je karmić, ale zima to nie jest najlepszy okres na świeże owadzie kąski, więc hodowla się nie udała - larwy wielbłądki nie chciały jeść larw Cacoxenusa, których dostarczały rozłupywane trzcinowe rurki z kokonami murarek. Szkoda.

Larwa ma odwłok składający się z 10 segmentów. Mnie nasuwa się skojarzenie z przewiązaną sznurkiem wędliną :-).

Miesiąc później, w połowie lutego, zauważyłam na stoliku pod oknem dziwnego owada. Grzał się w słońcu. Złapałam za telefon i zaczęłam cykać zdjęcia. Oczywiście żadnego zrozumienia i współpracy ze strony skrzydlatego węża  nie było.  Pomyślałam, że mam przed oczami potwierdzenie hipotezy, że te długie cosie to były larwy wielbłądki.

Wielbłądka, która objawiła się zimą. Samica, ponieważ ma długie pokładełko.

Hibernacja odbywa się więc zazwyczaj w ostatniej fazie larwalnej lub w fazie poczwarki, ale nigdy jako jaja, przedpoczwarki lub owada dorosłego*. Takie coś wyczytałam i dlatego sądzę, że sfotografowana w mieszkaniu samiczka to efekt przeobrażenia jednej z larw - uciekinierek. Czym żywiła się larwa, pozostaje zagadką. Wielbłądka szybko straciła cierpliwość  i po bardzo krótkiej sesji fotograficznej wylazła na szafę - pieszo, dosyć szybko, i tyle ją widziałam. Może jeszcze ze mną mieszka razem z armią innych owadów towarzyszących murarkom :-)
O związku murarek i wielbłądek upewniłam się całkiem niedawno - wielbłądki kręcą się przy murarkowych domkach. Z jedną z nich zapoznałam się bliżej całkiem niedawno.

Wielbłądka, samiec, 17 mm długości. Nie ma żadnej pewności, że to ten sam gatunek, co samiczka powyżej.

Wielbłądki swój okres świetności przeżywały w jurze i kredzie i obecnie są grupą reliktową, występującą wyłącznie na półkuli północnej.** Nie wiem, z jakim gatunkiem mam do czynienia, ale na głowie samca były 3 przyoczka, więc chyba mogę przyjąć, że należy do rodziny wielbłądkowatych (Raphidiidae). W Polsce występuje 9 gatunków.*** Może przy następnym spotkaniu uda się zrobić lepsze zdjęcia skrzydeł i głowy.

Wielbłądka ma 2 pary mocno użyłkowanych skrzydeł, prawie tej samej wielkości.

Długi, czarno-żółty odwłok wielbłądki - to samiec, bo nie ma pokładełka. Samce giną po kopulacji.

Drapieżne i żarłoczne - to dominowało w opisach wielbłądek.W ramach sprawdzania drapieżności i żarłoczności nakarmiłam napotkanego osobnika. Akurat miałam pod ręką larwy Monodontomerus obscurus znalezione w kokonie murarki. M. obscurus jest pasożytem murarki ogrodowej, więc większych oporów nie miałam.  W niewielkim pojemniku, żeby mi aktor od razu nie zwiał, przygotowałam małą inscenizację.
A posiłek wielbłądki wyglądał tak:

Wielbłądek wpatruje się w ofiarę przez kilka minut. Larwa wygina się wolno.

Błyskawiczny atak i żuwaczki zaczynają pracować.

Wielbłądka nie wypuszcza larwy ze szczęk przez około 5 minut. Żuje i przełyka pracowicie, białego ubywa, zostaje mały kawałeczek.

Po posiłku wielbłądka starannie myje buzię. Tu dobrze widać gibkość połączenia przedplecza i głowy.

Jeszcze tylko parę ruchów skrzydłami, parę wygięć odwłoka i w końcu następuje wielki finał - kupa!

I na tym, mając nadzieję na kolejne spotkania z tymi pięknymi owadami, pozwalam sobie zakończyć opis tej kupy zdjęć :-).

PS
Po posiłku wielbłądka cała i zdrowa wróciła na swoje miejsce. Mam nadzieję, że spotka jeszcze jakieś panny wielbłądzianki na swojej drodze.
=================
* http://what-when-how.com/insects/raphidioptera-snakeflies-insects/
** https://pl.wikipedia.org/wiki/Wielb%C5%82%C4%85dki
*** https://pl.wikipedia.org/wiki/Wielb%C5%82%C4%85dkowate