Porobnica słońce kocha

W piątek upał, w sobotę upał. Mimo to odwiedzam Porobnicowo - goni mnie ciekawość i, w równym stopniu, konieczność podlania borówek. 30 stopni C w cieniu (nawet nie myślę, ile było pod tą południową ścianą) wysysa ze mnie wilgoć wszystkimi porami. Ale warto było, o czym niżej.
Porobnice nadal pracują. O ile tydzień temu przynosiły na szczoteczkach pyłek blado szary, o tyle teraz znowu się żółcą. Mimo poszukiwań, nie znalazłam jednak kwiatów, które odwiedzają porobnice. One są szybkie. Jedynie podczas budowy gniazda jakby zapominały o całym świecie. Poszczęściło mi się kolejny raz - na moich oczach pszczoła rozpoczęła budowę. Początkowo widok przesłaniała trawa, ale kiedy owad zniknął na chwilę pod ziemią, usunęłam przeszkodę i dalej fociło się nieco łatwiej.

Tak wyglądała budowa, zanim usunęłam trawsko.

A potem widok był znacznie lepszy. Porobnicy najwyraźniej nie zrobiło to najmniejszej różnicy - pracowała przez 15 minut i odleciała. A ponieważ ja w pewnym momencie poczułam, że też "odlecę", musiałam opuścić stanowisko.

Dopiero po jakimś czasie zorientowałam się, że aparat miałam obrócony, stąd data do góry nogami. Żeby się nie pogubić, pokazuję zdjęcia tak, jak widziałam  fotografowany obiekt.

W sobotę praca przy tym wykopie trwała nadal, ale pszczoły nie udało mi się sfotografować. Nie wiem, jak wygląda gniazdo od wewnątrz i pewnie nigdy nie zobaczę. W literaturze znalazłam opis gniazd innych porobnic i sadzę, że czerwcowa muruje podobnie. ... do kanału głównego dochodzi kilka kanalików łukowato wygiętych w dół, tworzących wnętrze gniazda. W każdym znajduje się po 3-5 paciorkowo ułożonych komórek wypełniających całą jego długość. Komórki mają kształt owalny. Porobnice nie tworzą kokonów, dlatego samiczki bardzo dokładnie wygładzają od wewnątrz wszystkie części gniazda.*

Tutaj fragment "paciorka" czyli pojedynczej komórki porobnicy. Niestety, rozmyty przez deszcz. Na powierzchni znalazł się zapewne w rezultacie prac budowlanych prowadzonych przez pszczoły.

Ze starych znajomych  - zauważyłam ponownie Maleństwo długości 5-6 mm, które zajmuje norki o średnicy 2-3 mm. Wspominałam o tym tutaj. Lata sobie z żółtym brzuszkiem i ani myśli pozować. Ale kiedyś je upoluję na pewno.
Pojawił się jeszcze jeden mieszkaniec norek - Rudy, bardziej rudy niż murarka, ale podobnej wielkości. I oczywiście trudny do uchwycenia obiektywem. Na razie takie coś - owad wychodzi z dziurki. Przede mną kolejne fotograficzne wyzwanie.

Rude coś

Ostatni porządny deszcz był tydzień temu. Zniszczył kominki os, ale najwyraźniej nie przeszkodziło im to zbytnio, bo nadal murują. A kiedy murują, wystawiają się na obiektyw.

Fotografowanie w locie jest znacznie trudniejsze, ale mamy i zielony kąsek niesiony do gniazda.

Z powodu suszy teren siedliska robi się coraz bardziej łysy - rośliny zasychają z braku wilgoci. Pojawiają się puste popękane przestrzenie. Znajduję na nich kilka zasuszonych truchełek owadów, niektóre w kawałkach. Sądzę, że to porobnice, ale sprawa wymaga pogłębionej analizy i lepszego sprzętu.

========
* Flaga Stanisław. Pszczoły porobnicowate związane z dziedzictwem kulturowym wsi. Kraków 2002, s.16